Eigenlijk wil ik graag verder gaan met waar ik vorige week over gesproken heb. Wanneer weet de tuin dat ze tuin is en over leiding nemen. Nu kun je denken wat heeft dat met een fazant te maken maar eigenlijk heel veel. Volgens mij had ik al verteld dat er fazanten op de natuurtuin zijn die veel (lees heel veel) plantjes aan-eten of zelfs opeten. Nu had ik maandag met een lieve vriendin afgesproken om hier eens over te praten en na dit alles te hebben gedeeld kwam de oplossing vanzelf. Fazanten zijn chaotische dieren. Je ziet ze van de akker naar de bosjes over straat rennen, druk heen en weer. Ze vliegen noch lopen. Kortom, een hoop chaos. Dus was de link vrij snel met de tuin gemaakt. Er is nog chaos op de tuin. Een chaos waar bijvoorbeeld een fazant prima in gedijt. Maar hoe word deze chaos weer rust. Hier had de zelfoogsttuin het antwoord op. Want naast dat ze rustig toekeek hoe de natuurtuin geboren werd, was er toch ook wel wat .. hmmm jaloezie is een te groot woord maar ik merk aan de groente dat het wat nonchalant groeide zo van ik groei toch wel dus hoef ik weinig moeite te doen. En dat ben ik niet gewend van ze. Onze groenten stralen en pronken. Dus daar zat iets. Wat we toen gedaan hebben is de tuinen gaan benoemen. De zelfoogsttuin is moeder geworden en de natuurtuin de dochter. Zo hoefde ze niet meer “jaloers” te zijn maar kan ze zorgen, trots zijn en alle kennis overdragen. Het moment dat we dit benoemd hebben begon het te golven, te stromen alsof het in beweging kwam om de juiste plek in te nemen. En donderdagmiddag was het daar. Dit noem ik de geluksmomenten. Het viel op zijn plek.. Er was rust en liefde. Dit soort momenten emotioneert mij tot op het bot. En voor mij betekend dat vrij zijn. Mogen voelen wat er is. Vrij zijn heeft voor mij niks te maken met veel geld, of geen hypotheek of leven in een hutje op de heide.. Nu vrij zijn is leven, voelen en ervaren in het nu. En de tuin laat me dit ervaren. En het eerste wat er nu in me opkomt is trots en dankbaarheid. Trots op mezelf dat ik deze stap heb gezet en dankbaar voor de tuin dat ze me deze lessen geeft. Het mooie wil dan ook nog dat ik samen met mijn moeder vrijdag de plantjes heb mogen poten. Samen de tuin voeden met nieuwe energie en liefde. Moeder en kind. Zoals de twee tuinen. Zorgend voor elkaar. Ook dit zijn geluksmomenten. En wat beleef ik deze intens.

Dan nog een leuk dingetje. Sinds donderdag is de fazant nog niet weer terug geweest. Ik denk dat hij niet meer kon aarden in tuin. En dat is okay. Buiten dat alles welkom is in de tuin. Zijn we geen chaos nodig, enkel schijnbare..

D/.