Het is een lange tijd geleden dat ik een blog geschreven heb. Wat ikzelf erg jammer vind, want het geeft me veel. Dingen op te schrijven zoals ik ze meemaak, voel of in m'n hoofd zeven.. Waarom vanaf nu dan weer wel? Zoals ik in de laatste blog beschreef was ik onzeker. Onzeker over wat ik moest doen, onzeker in de communicatie met de tuin, onzeker in m'n hoofd. Wat er gaande was, was dat ik te veel in m'n hoofd zat in plaats van te luisteren en te handelen naar m'n gevoel. Misschien nog beter omschreven: te luisteren en te voelen wat de tuin nodig heeft. Alles wat ik vorig jaar geleerd heb, wilde ik toepassen en alle mooie momenten herbeleven. Want wat was het mooi. Alleen werkt het niet zo !! Je hoeft je niet vast te klampen aan mooie momenten. Je hebt ze immers al beleefd. Natuurlijk leer je dingen, maar uiteindelijk zijn het meer de ervaringen die je meeneemt in je rugtas die van waarde zijn. Begin dit jaar had ik een mooi zaaischema voor het hele jaar gemaakt (houvast……. dacht ik) Elke week stond erin beschreven wat er gezaaid moest worden voor een mooie continue oogst. Het begon in maart. Alleen de tuin was hier nog helemaal niet klaar voor. Het was lang koud en guur en de tuin was nog heerlijk aan het snoozen, zich aan het voorbereiden op een korter, heftiger seizoen. Maar het schema…. en dus m'n hoofd, zei het. De zaden gingen in de grond. Er gebeurde weinig en ik merkte (achteraf) dat ik mede hierdoor de connectie verloor. Erg vervelend want dit maakt je wiebelig en onzeker. Nu komen er veel mooie mensen op de tuin. Eén van deze mensen zei de magnifieke woorden op het juiste moment: ”het hoofd is alleen voor de indeling, je hart is van de communicatie." Wat een mooi eureka moment. Dit zijn die momenten dat alle knopen uit het snoer vallen en het weer begint te stromen. Zo zat er ook al een tijdje een zin in m'n hoofd die ik ken van mijn broer: " mensen mogen uit hun hoofd naar hun hart”. Het enige wat ik had kunnen doen is het woord mensen veranderen in "ik" Zo ontzettend fijn om weer te voelen hoeveel de tuin geeft en dat er weer communicatie is. De tuin is een helend orgaan merk ik. Ietwat langzaam op en neer gaand, ademend. Als je in de flow meebeweegt geeft ze zoveel meer dan alleen voeding. Uiteindelijk, wat is mooier dan deinen en meebewegen op de golven.

Dank je tuin voor alle mooie lessen die ik van je ontvang.

Tot straks.